Mangyari Lamang

 Rico Abelardo

Mangyari lamang ay tumayo ang mga nagmamahal 

Nang makita ng lahat ang mukha ng pag-ibig 

Ipamalas ang tamis ng malalim na pagkakaunawaan 

Sa mga malabo ang paningin. 

Mangyari lamang ay tumayo rin ang mga nagmahal at nasawi 

Nang makita ng lahat ang mga sugat ng isang bayani 

Ipadama ang pait ng kabiguan habang ipinagbubunyi 

Ang walang katulad na kagitingan ng isang nagtaya.

Mangyari lamang ay tumayo ang mga nangangambang magmahal 

Nang makita ng lahat ang kilos ng isang bata Ipamalas ang katapatan ng damdamin 

Na pilit ikukubli ng pusong lumaki sa mga engkanto at diwata.

Mangyari lamang ay tumayo ang mga nagmahal, minahal at iniwan ngunit handa pa ring magmahal

Nang makita ng lahat ang yaman ng karanasan Ipamalas ang katotohanang nasaksihan 

Nang maging makahulugan ang mga paghagulgol sa dilim. 

At sa mga nanatiling nakaupo, 

Mangyari lamang ay dahan-dahang umalis papalabas sa nakangangang pinto 

Umuwi na kayo at sumbatan ang mga magulang Na nagpalaki ng isang halimaw!

At sa lahat ng naiwang nakatayo,

Mangyari lamang ay hagkan ang isa’t isa at yakapin ang mga sugatan 

Mabuhay tayong lahat na nagsisikap na makabalik sa ating pinagmulan Manatiling masaya at higit sa lahat magpatuloy sa pagmamahal.